اگر در دهه ۸۰ شمسی موبایل می خریدیم نهایت ذوق زدگیمان به عوض کردن زنگ ها محدود بود. برای سال ها سرعت پیشرفت گوشی ها به شدت محدود بود تا به مرور گوشی های هوشمند راه خود را به بازار باز کردند و به رقابت با هم پرداختند.
گوشی های هوشمند امروزی در کنار نمایشگرهای بزرگ، دوربین های قوی و سیستم های تشخیص چهره سه بعدی حتی می توانند جایگزین بسیاری از کامپیوترها شوند. شاید اگر ۲۰ سال پیش، فردی از موبایل های امروزی برایتان صحبت می کرد تصور می کردید دیوانه است اما هنوز هم این گجت ها جای پیشرفت فراوانی دارند.
در این مطلب قصد داریم به برخی از ایده هایی که شاید در ۲۰، ۳۰ یا ۵۰ سال آینده شاهد استفاده از آنها در گوشی های هوشمند خواهیم بود بپردازیم.
کنترل گوشی با مغز
در گذشته گوشی ها به کیبوردهای فیزیکی مجهز بودند و حالا امکان تایپ روی صفحات لمسی فراهم شده و حتی می توانید برای فرمان های مختلف از دستیار صوتی گوگل، بیکسبی سامسونگ، سیری اپل و … استفاده کنید. اما شاید روش بعدی برای تعامل با گوشی، کنترل با استفاده از امواج مغزی باشد.
با این فناوری می توانید اپلکیکیشن ها را با کمک مغز خود باز کنید یا یک ویدیو را پخش نمایید. حتی می توانید پیام ها را ویرایش یا ارسال کنید. به نظر می رسد با استفاده از این روش بتوان سریعتر از روش های فعلی گوشی را کنترل کرد. به عنوان نمونه تصور کنید که برای یافتن یک اپلیکیشن دیگر نیازی ندارید در صفحات به دنبالش بگردید.
اما تا ارائه چنین فناوری که بی نقص کار کند راه طولانی را پیش داریم. با این حال دانشمندان پیشرفت هایی هم در این راه داشته اند. به عنوان نمونه فیسبوک اخیراً تایپ کردن با تفکر را ممکن کرده بود. این سیستم امکان تایپ ۱۰۰ کلمه در هر دقیقه را فراهم می کرد که تقریباً سرعتی ۵ برابر آنچه به طور متوسط با موبایل ها تایپ می کنیم به حساب می آید.
محققانی از MIT هم دستگاه مشابهی به نام AlterEgo را ساخته اند که به کاربران امکان صحبت کردن با دستگاه ها تنها با استفاده از تفکر را می دهد. البته امیدواریم در آینده برای استفاده از چنین دستگاه هایی نیازی به پوشیدن هدست های عجیب و غریب نباشد. انتظار می رود تا ارائه این فناوری دهه ها فاصله داشته باشیم.
شارژ شدن دستگاه ها از راه دور
شارژدهی باتری ها پاشنه آشیل گوشی های هوشمند امروزی هستند. معمولاً در گوشی هایی با باتری های پر ظرفیت از جمله هواوی میت ۲۰ پرو با باتری ۴۲۰۰ میلی آمپر ساعتی، باز هم تنها تا ۲ روز می توانید روی کارایی آن حساب کنید.
یکی از راهکارهای جالب را شرکت Energous ارائه داده که امکان شارژ بیسیم دستگاه ها از فاصله ۹۰ سانتی متری را فراهم می کند. اما تصور کنید این فناوری تا جایی پیشرفت کند که امکان شارژ گوشی از فاصله ای به مراتب بیش از این ممکن شود. به این ترتیب از دردسر شارژرها و سیم های دست و پاگیر راحت می شوید.
علاوه بر این همین فناوری می تواند در دستگاه های دیگر از جمله لپتاپ های کم مصرف، هدفون های بلوتوث، ساعت های هوشمند و شاید خودروهای الکتریکی کاربرد داشته باشد.
نمایشگرهای کشسان
پیشرفت بعدی در حوزه نمایشگرها قطعا نمونه های انعطاف پذیر هستند. اکنون گوشی هایی تاشویی از جمله فلکس پای و محصول سامسونگ معرفی شده اند. انتظار می رود ال جی و هواوی هم به زودی از محصولات مشابه رونمایی کنند.
اما انقلاب پس از آن می تواند مربوط به گوشی های کشسان باشد. به عبارتی در این گوشی ها به جای اینکه امکان تاشدن نمایشگر وجود داشته باشد می توانید به سادگی نمایشگر را از دو گوشه به صورت مورب یا از دو طرف بکشید تا بزرگتر شود. 
یکی از مشکلاتی که ممکن است بر سر راه این فناوری وجود داشته باشد محدودیت کشسانی است. تصور کنید که نمایشگر تا ۵۰ درصد امکان افزایش اندازه داشته باشد، به این ترتیب می توانید یک نمایشگر ۶ اینچی را تنها تا ۹ اینچ بزرگتر کنید.
کار روی چنین نمایشگرهایی از همین حالا هم شروع شده اما تا زمان عرضه چنین گوشی هایی زمان طولانی در پیش داریم. سامسونگ قبلا نمونه اولیه ای از نمایشگر کشسان خود را معرفی کرده است. محققان دانشگاه ایالاتی میشیگان هم اولین برد مدار مجتمع کشسان را تولید کرده اند که می تواند در دستگاه های الکترونیک کشسان آتی به کار رود.
نمایشگرهای OLED در کنار جوهر الکترونیکی
نمایشگر OLED برای نمایش ویدیو یا بازی ها عالی است اما انتخاب چندان مناسبی برای مطالعه نیست. برای این منظور نمایشگرهای با جوهر الکترونیکی (e-Ink) مشابه با کتابخوان های آمازون گزینه های بهتری هستند. با این نمایشگرها می توانید در نور خارجی هم به راحتی به مطالعه ادامه دهید؛ بدون اینکه چشمانتان اذیت شود. علاوه بر این مصرف این نمایشگرها بسیار پایین است.
به نظر می رسد آوردن مزیت های این نمایشگرها به OLED ها غیر ممکن باشد. اگر در گوشی های هوشمند این نمایشگرها با هم ترکیب شوند می توان از مزایای هر دو آنها بهره برد. تصور کنید با یک تنظیم به سادگی بتوانید نمایشگر را از حالت OLED به e-Ink تغییر دهید.
اپل از سال ۲۰۱۱ پتنتی را ثبت کرده بود که اشاره به یک نمایشگر تبدیل پذیر e-Ink/OLED داشت. با این حال متأسفانه هنوز این فناوری را در یک محصول نهایی مشاهده نکرده ایم. البته گوشی یوتافون ۳ در هر طرف خود یکی از این نمایشگرها را دارد.
ساعت هوشمند موبووی تیک واچ اما راهکار دیگری را در پیش گرفته. برای اینکه مصرف باتری را کاهش دهید می توانید به سادگی نمایشگر گوشی را از حالت OLED به LCD تغییر دهید اما باز هم نمی توان ایده نمایشگر این ساعت را آینده نگرانه و ایده آل به حساب آورد. شاید در دهه های آتی شاهد گوشی هایی با چنین نمایشگرهایی باشیم.
گوشی های هوشمندی که اسمارت فون نیستند
شاید در آینده فرم فاکتور گوشی های هوشمند به طور کلی متحول شود. به عبارتی ممکن است در دهه های آتی شاهد گوشی های هوشمندی باشیم که اساساً با تعریف امروزی ما از این گجت ها تفاوت دارند. شاید گوشی ها ظاهری شبیه به عینک های معمول داشته باشند. مشابه این طراحی را قبلاً در گوگل گلس شاهد بوده ایم که البته چندان هم دستگاه موفقی نبود.
تصور کنید عینک هوشمندتان که قرار است وظایف یک گوشی هوشمند را هم به عهده بگیرد، زنگ بخورد و تصویر تماس گیرنده در مقابل چشمانتان به نمایش در آید. برای پاسخ هم نیاز به هیچ هدفون اضافه ای ندارید. این عینک می تواند صدا را با استفاده از فناوری ویژه ای به استخوان های شما انتقال دهد و شاید حتی از یک فناوری پیشرفته تر به این منظور بهره ببرد. تمامی امکانات این گجت هم با استفاده از واقعیت افزوده در مقابل چشمانتان نمایش داده می شود.
البته قطعاً انتظار داریم این عینک به قابلیت های دیگر از جمله فیلم برداری و ثبت تصاویر هم مجهز باشد. با این گجت می توانید تصویری سه بعدی از فردی که تماس تصویری با او برقرار کرده اید را درست مقابل چشمانتان مشاهده کنید.
عینک هوشمند اینتل
بسیاری از شرکت ها برای تولید چنین گجتی تلاش کرده اند. علاوه بر گوگل، اینتل هم نمونه ای از محصول مشابه خود را ارائه کرده بود اما متأسفانه در فروردین ماه امسال اعلام شد که برنامه توسعه عینک هوشمند خود را متوقف کرده است. شرکت دیگری به نام North هم با پشتیبانی آمازون در تلاش برای عرضه عرضه عینک ۱۰۰۰ دلاری خود است که خوشبختانه ظاهر عادی دارد. مایکروسافت هم با هولولنز واقعیت ترکیبی را هدف گرفته است.
به نظر می رسد در آینده گوشی های هوشمند (یا هر گجتی که جایگزین آنها شود) بتوانند به صورت مجازی با هر دستگاه دیگری ارتباط برقرار کنند و با نزدیک شدن شما به هر جا همه کارها خودکار انجام شوند؛ وقتی به در نزدیک می شوید، حضور شما تشخیص داده شود و به صورت خودکار باز شود، با دستگاه هوشمند خود به صورت خودکار درب ماشین را باز کرده و موتور را روشن کنید و حتی در فرودگاه ها بلیط شما تشخیص داده شود و درها یکی پس از دیگری باز شوند.
البته همه اینها در صورتی است که دستگاه هوشمند پیشرفته شما دزدیده نشود، چرا که در این صورت احتمالاً پشت همه درها خواهید ماند!
