چرا برای اعلام خبر مرگ، رقابت می‌کنیم؟!
چرا برای اعلام خبر مرگ، رقابت می‌کنیم؟!
اینکه چه رسانه‌ای برای اولین بار خبر فوت استاد آواز ایران را منتشر کند برای مردم اصلا مهم نیست.
محسن فراهانی در گلونی نوشت:
چند ماهی است که وضعیت سلامتی استاد شجریان خوب نیست و گاهی منجر به بستری شدن ایشان در بیمارستان می‌شود.
همین امر موجب شده تا هرازچندگاهی خبرهای ناصحیحی در مورد فوت محمدرضا شجریان در برخی رسانه‌ها منتشر بشود
و خیل عظیم طرفداران ایشان را آزرده خاطر کند.
این آش به قدری شور شده است
که گویی اعلام خبر فوت استاد شجریان به میدانی برای رقابت بین رسانه‌ها تبدیل شده است.
یعنی برخی از رسانه‌ها دوست دارند اولین رسانه‌ای باشند که این خبر ناگوار را منتشر کنند.
نه برای آنکه از این خبر خرسند باشند. نه. برای آنکه میزان نفوذ و قدرت اطلاعاتی خود را به رخ رقبا و مخاطبان خود بکشند.
وقتی مخاطب ببیند یک خبر را یک رسانه به طور انحصاری و برای اولین بار منتشر می‌کند
به آن رسانه اعتماد می‌کند و به این باور می‌رسد که آن رسانه از سایر رسانه‌ها قوی‌تر و به لحظه‌تر است.
این رقابت شاید در مورد اخبار دیگر جایز باشد و قابل چشم‌پوشی؛ اما در مورد خبر فوت محمدرضا شجریان به هیچ‌وجه پسندیده و امری انسانی نیست.
اینکه چه رسانه‌ای برای اولین بار خبر فوت استاد آواز ایران را منتشر کند برای مردم اصلا مهم نیست.
مهم این است که شجریان در دل و یاد هواداران خود تا ابد زنده است. صدایش در گوش‌ها و تصویرش بر دیوار اتاق‌ها دلنوازی می‌کند.
مهم نیست چه روزی و چه ساعتی این اتفاق ناگوار روی می‌دهد.
مهم این است که محمدرضا شجریان در روزهای زندگی خود کاری کرد که شاید در طول عمر ده‌ها نفر هم نتوان انجام داد.
واقعا یک نفر چندبار باید زندگی کند تا بتواند چنین آثاری را خلق کند؟
یک نفر چند مرتبه باید به دنیا بیاید و زندگی کند و فوت کند تا موفق شود اینقدر در دل مردم این سرزمین جا باز کند؟
این یعنی اگر روزی خبر فوت استاد شجریان هم روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت،
خسروی آواز ایران همچنان زنده خواهد ماند. تا به ابد.
منبع،ایران آرت
