سازهای اصیل ایرانی کدامند؟

امیدواریم از خواندن این مطلب، (( سازهای اصیل ایرانی کدامند؟ )) لذت ببرید و برایتان مفید باشد،از همراهی شماسپاسگذاریم.

ساز های مورد استفاده در ایران :

۱- سازهای استفاده شده در موسیقی نواحی ایران

۲- سازهای استفاده شده در موسیقی دستگاهی ایران

ساز های سنتی مشهور موسیقی ایرانی:

دف

دف یکی از باستانی ترین و مشهور ترین طبل ها در آسیا و هم چنین آفریقای شمالی می باشد. در قرن بیستم، به عنوان یک ابزار صوفی برای نواختن موسیقی ذکر در خانقاه در نظر گرفته شد. در حال حاضر این ساز کوبه ای بسیار محبوب شده و با موفقیت با موسیقی ایرانی عجین شده است. چارچوب این ابزار معمولا از چوب هایی محکم ساخته شده است. حلقه های فلزی زیادی متصل به آن هستند. معمولا برای پوسته ی آن از انواع  پوست؛ مانند پوست گاو، بز و اسب استفاده می شود.

نی

یکی دیگر از ابزار های موسیقی سنتی ایرنی <<نی >> می­ باشد. نی در واقع یک ساز بادی است. روی سطح جلویی نی پنج حفره بعنوان جای انگشتان و یک حفره پشت آن برای انگشت شصت وجود دارد. این ساز دارای دو و نیم نت  موسیقی می باشد. لبه بالایی نی، که دقیقا بالای حفره ی آن است، بین دو دندان فوقانی در داخل دهان قرار میگیرد. صدا زمانی ایجاد می شود که هوا از درون نی و از طریق زبان عبور کند.

تنبک

شاید بتوان گفت محبوب ترین ساز موسیقی سنتی در ایران تنبک که یک ساز طبلی/کوبه ای بزرک است،باشد. تفاوت تنبک با دیگر ساز های کوبه ­ای این است که تنبک نت­ ها و نواهای نرم­تر و پایین­ تر را تولید می­کند. هم­چنین از نام های دیگر نیز  مانند تمبک، دمبک، دنبک و ضرب برای ارجاع به این ساز استفاده می شود.

سنتور

سنتور یکی از معروف ترین و محبوب ترین ساز های سنتی ایرانی است.  امروزه نیز بیشتر توسط جوانان مورد استفاده قرار می گیرد. این ساز در غالب یک جعبه ی ذوزنقه شکل کم عمق و متقارن است.  بر روی سطح فوقانی آن، دو خرک کوچک  قرار دارد که به تقویت صدا کمک می کنند. این ابزار دارای ۷۲ رشته است که در چهار گروه مرتب شده اند. این دسته های چهار تایی هر کدام توسط یک پل(خرک) کنترل می شوند. این خرک ها با ساز برای قرار گرفتن در محدوده ی سه نوت کمک می کنند. بسته به کیفیت صدای مورد نظرتان، می­توانید از انواع مختلف چوب مانند چوب گردو، کریستال، نخل و غیره استفاده کنید. سنتور در کشور هایی مانند هند، مصر و عراق نیز نواخته می شود.

دوتار

دوتار یکی از اعضای خانواده ی سازهای گردن بلند است . این ساز  را می توان در سراسر آسیای مرکزی، خاورمیانه و همچنین شمال شرقی چین در Xinjiangیافت. در ایران، دوتار عمدتا در شمال و شرق خراسان و نیز در میان ترکمن­های گرگان و گنبدکاووس نواخته می­شود.

اصل ساز درهمه مناطق یکسان است، اما ابعاد و تعداد کلیدهای کوک آن از منطقه به منطقه کمی متفاوت است. عمدتا از دو نوع چوب در ساخت دوتار استفاده می شود. بدنه ی گلابی شکل آن از یک کنده چوب درخت توت سفید حکاکی شده است. برای گردن ساز از چوب درخت زردالو یا گردو استفاده می کنند. این ساز دارای دو رشته سیم فولادی است. در گذشته برای سیم ها از ابریشم و یا اعضای داخلی بدن حیوانات(مانند روده) استفاده می شده است. دوتار در فواصل چهارم یا پنجم کوک می شود.

دیوان

از جمله سازهای مضرابی است. این ساز یک ساز کُردی است. و یکی از سازهای خانواده تنبور به حساب می‌آید، که غیر از کردستان ترکیه در مناطق مختلف کردستان عراق و کردستان ایران و کردستان سوریه استفاده می‌شود و انواع خاصی از آن در مناطق مختلف کردستان ترکیه وجود دارد. دیوان سایز بزرگتر تنبور است.

سه تار

ساز باستانی تنبور دوره ی پیش از اسلام را می توان ریشه ی ساز سه تار در نظر گرفت. در لغت به معنای <<سه رشته >> می باشد اما در حال حاضر دارای چهار رشته است. سه تار از چوب درخت توت ساخته شده است و ۲۵ یا ۲۶ تار قابل تنظیم روی بدنه آن وجود دارد. دو تار آن از فولاد و دو تای دیگر از برنج ساخته شده است. متوسط ارتفاع ستار حدود ۸۵ سانتی متر و عرض آن ۲۰ سانتی متر است. هم چنین دارای ۱۵ سانتی متر عمق می باشد . سه تار به دلیل پر طنین بودن و ظرافتش ساز مورد علاقه صوفیان است.

منبع:نمناک،سازی ها،آرادموبایل