امیدواریم از خواندن این مطلب، ((اعمال روز اربعین چیست؟)) لذت ببرید و برایتان مفید باشد،از همراهی شماسپاسگذاریم.
زیارت امام حسین علیه السلام و زیارت اربعین از مهمترین اعمالی است که در کتب ادعیه بر خواندن آنها در روز بیستم صفر تأکید شده است.
زیارت اربعین
بیستم صفر؛ روز اربعین و به قول شیخین (شیخ مفید و شیخ طوسی) روز رجوع حرم (خانواده) امام حسین علیه السّلام از شام به مدینه، و روز ورود جابر بن عبد اللّه انصاری به کربلا برای زیارت امام حسین علیه السّلام است، شیخ طوسی در کتاب تهذیب و مصباح از حضرت حسن عسگری علیه السّلام روایت کرده:نشانههای مؤمن پنج چیز است:
پنجاه و یک رکعت نماز گذاردن،که مراد هفده رکعت واجب، و سی و چهار رکعت نافله[مستحب] در هر شب و روز است و زیارت اربعین، و انگشتر به دست راست نمودن، و پیشانی را در سجده بر خاک نهادن، و بلند گفتن«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» کیفیت زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام در روز اربعین به دو صورت رسیده:
اول: زیارتی است که شیخ در دو کتاب تهذیب و مصباح از صفوان جمّال روایت کرده،که صفوان گفت: مولایم امام صادق علیه السّلام درباره زیارت اربعین به من گفت:هنگامیکه قسمت قابل توجهی از روز برآمده،بخوان:
پس دو رکعت نماز میخوانی،و به آنچه میخواهی دعا میکنی و برمیگردی. دوم:زیارتی است که از جابر روایت شده،و کیفیت آنچنان است که از عطا[ظاهرا همان عطیه عوفی کوفی همسفر جابر در اربعین برای زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام است]نقل شده:در روز بیستم ماه صفر با جابر بن عبد اللّه انصاری بودم،چون به غاضریه رسیدیم در آب فرات غسل کرد،و پیراهن پاکیزهای که با خود داشت پوشیده،آنگاه به من گفت:
آیا از بوی خوش چیزی،با تو هست ای عطا؟گفتم:سعد با من هست،قدری از آن گرفت و بر سر و بدن پاشید،و پابرهنه روانه شد،تا نزد سر مبارک امام حسین علیه السّلام ایستاد،و سه مرتبه اللّه اکبر گفت.پس افتاد و بیهوش شد،چون به هوش آمد شنیدم میگفت:«السّلام علیکم یا ال اللّه…»که درست همان زیارت نیمه رجب است که قبلان ذکر کردیم،و با آن جز در چند کلمه تفاوت ندارد،که آن هم احتمالا ناشی از اختلاف نسخههاست،چنانکه شیخ مرحوم احتمال داده.در هر صورت اگر کسی بخواهد آن را هم بخواند،به زیارت نیمه رجب رجوع کند،و همان را بخواند.
زیارت وداع اربعین
سید بن طاووس گفته است که من برای زیارت اربعین وداعی یافتهام که مخصوص به این زیارت است. باید که بایستی پیش روی ضریح و بگویی:
ملحق شدن سر مبارک امام حسین (ع) به پیکر شریف آن حضرت در روز بیستم ماه صفر
قرآن عظیم الشأن و بلندپایه گواه بر ملحق شدن سر مقدس مولاى ما امام حسین -صلوات اللّه علیه-به پیکر شریف آن است، آنجا که خداوند-جلّ جلاله-مىفرماید: «هرگز آنان را که در راه خدا کشته شدهاند مرده مپندار، بلکه آنان زندهاند و نزد پروردگارشان روزى داده مىشوند.» آیا با وجود اینکه خداوند خبر داده که شهید، زنده است و نزد خدا روزى داده مىشود و مصون و محفوظ است، تردیدى در این مسأله باقى مىماند؟ !
بنابراین، هرگز شایسته نیست که عارفان در آن شک و تردید به خود راه دهند.اما پرسش دربارهى نحوهى زنده شدن آن حضرت بعد از شهادتش و کیفیت ملحق شدن سر شریف آن حضرت به پیکر مبارکش بعد از اینکه از آن جدا بود، نوعى بىادبى از سوى بنده در محضر خداوند-جلّ جلاله-است که از او بخواهد کیفیت تدبیر مقدراتش را معرفى کند و نیز نوعى نادانى از بنده و اقدام به چیزى است که مکلف به آگاهى و پرسش از ویژگىهاى آن نشده است.
دربارهى ملحق شدن سر مبارک امام حسین-صلوات اللّه و سلامه علیه-به پیکر شریف آن حضرت در روز چهلم شهادت آن حضرت-که خداوند-جلّ جلاله-او را در زمانى که اسلام واژگون و حق مغلول شده بود، به شرف فضیلت خود به سوى خود انتقال داد- باید گفت که این امر، نه با اسباب دنیوى، بلکه ظاهر این است که با قدرت الهى صورت گرفته است؛ لیکن دربارهى نحوهى ملحق شدن سر مبارک به پیکر شریف، حدود ١٠ نوع روایت نقل شده است که با هم اختلاف دارند و نیز به یاد ندارم که تاکنون نام یکى از کسانى که سر مبارک را از «شام» برده و به پیکر شریف آن حضرت در حایر حسینى-علیه افضل السّلام-ملحق کردهاند، و همچنین کیفیت حمل آن از «شام» به حایر حسینى-على صاحبه اکمل التحیّه و الإکرام-و نیز نحوهى ورود اهل حرم معظم آن حضرت و نیز کسى که ضریح و قبر مقدّس و مکرّم آن حضرت را کنده و سر مبارک را به بدن شریف ملحق کرده و اینکه آیا سر مبارک را در جاى سر نسبت به بدن گذشته یا اینکه به طور کلى در جایى در کنار بدن آن حضرت در قبر شریف نهاده، را در جایى دیده باشم و یا کسى نقل کرده باشد.
بنابراین، انسان در این زمینه باید به تصدیق قرآن که بر انسان واجب است، بسنده کند مبنى بر اینکه پیکر مقدس آن حضرت پس از شهادت تکمیل گردید و آن بزرگوار زنده است و در سراى نیکبختى روزى داده مىشود؛ زیرا بیان کتاب عزیز ما را از ذکر دلیل و برهان بیش از این، بىنیاز مىسازد.