نقش کار آفرین در تولید چیست؟

امیدواریم از خواندن این مطلب، ((نقش کار آفرین در تولید چیست؟)) لذت ببرید و برایتان مفید باشد،از همراهی شماسپاسگذاریم.

از آنجا که هدف اصلی فعالیت اقتصادی تولید سودمندی برای افراد است ، تمام فعالیتهایی که یا باعث ایجاد سودمندی در طول دوره می شوند یا توانایی جامعه برای ایجاد سودمندی در آینده را افزایش می دهند تولید نام میگیرند.حالا میخواهیم نقش کارآفرین را در تولید بررسی کنیم.

 نقش کار آفرین در تولید:

کارآفرین در تجارت مدرن کارهای مفید زیر را انجام می دهد:

۱- تصمیم گیری:

وظیفه اصلی یک کارآفرین تصمیم گیری در مورد سیاست تولید است. یک کار آفرین تعیین می کند چه چیزی تولید کند ، چگونه تولید کند ، کجا تولید کند ، چه مقدار تولید کند ، چگونه بفروشد و غیره. علاوه بر این ، او قرار است در مورد مقیاس تولید و نسبی که در آن عوامل مختلفی را که به کار می برد ، ترکیب کند. به طور خلاصه ، او تصمیم دارد که در مورد خرید عوامل تولیدی و فروش کالاها یا خدمات نهایی تصمیمات حیاتی کسب و کار بگیرد.

۲- کنترل مدیریت:

نویسندگان پیشین ، کنترل مدیریت را یکی از اصلی ترین وظایف کار آفرین می دانستند. مدیریت و کنترل تجارت توسط خود کارآفرین انجام می شود. بنابراین دومی باید از توانایی مدیریت بالایی برای انتخاب نوع مناسب افراد برای کار با او برخوردار باشد. اما اهمیت این عملکرد کاهش یافته است ، زیرا امروزه تجارت بیشتر توسط مدیران اقتصادی اداره می شود.

۳- تقسیم درآمد:

وظیفه اصلی بعدی کار آفرین ایجاد هماهنگی لازم برای تقسیم کل درآمد در میان عوامل مختلف تولیدی است که توسط وی به کار گرفته شده است. حتی اگر ضرر و زیان در تجارت وجود داشته باشد ، او باید ، سود را پرداخت کند. دستمزد و سایر درآمد قراردادی حاصل از فروش تحقق یافته برای کل تیم تولید است نه فقط کارآفرین.

۴- خطرپذیری :

ریسک پذیری شاید مهمترین عملکرد یک کارآفرین باشد. تولید مدرن بسیار خطرناک است زیرا یک کارآفرین ملزم به تولید کالاها یا خدمات در پیش بینی تقاضای آینده آنها است. به طور کلی ، دو نوع خطر وجود دارد که او باید با آن روبرو شود.

اولاً ، برخی از خطرات مانند خطر آتش سوزی ، از بین رفتن کالاهای ترانزیتی ، سرقت و غیره وجود دارد که می تواند در برابر آنها بیمه شود. این موارد به عنوان خطرات قابل اندازه گیری و بیمه شناخته می شوند. ثانیاً ، برخی از خطرات نمی توانند در برابر آنها بیمه شوند زیرا احتمال آنها به طور دقیق محاسبه نمی شود. این موارد همان چیزی است که عدم اطمینان نامیده می شود (به عنوان مثال ، ریسک رقابتی ، ریسک فنی و غیره). کارآفرین هر دو این خطرات را در تولید به عهده می گیرد.

۵- نوآوری:

یکی دیگر از عملکردهای متمایز کار آفرین که توسط شومپیتر تأکید شده است ، ایجاد اختراعات مکرر – اختراع محصولات جدید ، تکنیک های جدید و کشف بازارهای جدید – برای بهبود موقعیت رقابتی وی و افزایش درآمد است.

توضیحات فوق نشانگر موقعیت عالی کار آفرین در تولید است. این امر به ویژه در اقتصاد سرمایه داری یا حتی مختلط که مبتنی بر سیستم قیمت و سود است صادق است. در اقتصاد سوسیالیستی ، دولت کارآفرین می شود. دامنه کارآفرین خصوصی در چنین اقتصادی بسیار محدود است.

لازم به ذکر است که با رشد مشاغل سهامی عام و شرکتهای دولتی از اهمیت کارآفرین کاسته شده است. این امر به این دلیل است که ریسک سهامداران به دوش می کشند و کنترل روزمره کار به طور کلی در دست مدیران حقوق بگیر یا مدیران عامل است.

برخی از اقتصاددانان احساس می کنند که کارکردهای فوق در زمینه کار آفرینی تفاوتی با نوع کار خاص و تخصصی ندارد. آنها خاطرنشان می کنند که ریسک پذیری چیز خاصی برای کارآفرین نیست.

بسیاری از انواع کارآفرینان باید ریسک کنند. به عنوان مثال ، کار آفرینی در معدن که آنها را در معرض خطر و زندگی شخصی قرار میدهد .اما کار آفرینی انقدر شیرین و لذت بخش است که آرزوی بسیاری از انسانها مخصوصا در شرایط کنونی اقتصاد جهان ،حضور در اقتصاد به عنوان کار آفرین است.امیدواریم همه فعالان اقتصادی موفق باشند و چرخ تولید جوامع را بچرخانند.