چگونه نان میوه ای درست کنیم؟
مهیاوه که مهیابه، ماهیاوه، مهیوه، مهوه، موه، هم به آن می گویند، غذای مخصوص مردم جنوب ایران است.
این عنوان در واقع از دوکلمه ماهی و آوه به معنای آب تشکیل شده است.
نان مهیاوه ای هم یک نوع نان خوشمزه و البته مقوی با همین ساختار است
که در این بخش طرز تهیه آن را به شما آموزش می دهیم.
طرز تهیه نان مهیاوه ای
مواد لازم
آرد سفید قنادی | ۲ لیوان |
آرد گندم | ۲ لیوان |
روغن مایع | ۱/۴ لیوان |
مایه خمیر | ۱ قاشق غذاخوری |
شکر | ۳ قاشق غذاخوری |
بکینگ پودر | ۱ قاشق مرباخوری |
نمک | ۱ قاشق مرباخوری |
آب ولرم | به مقدار لازم |
روغن برای سرخ کردن | به مقدار لازم |
مهیاوه | به مقدار لازم |
روش پخت
ابتدا آرد سفید و آرد گندم، مایه خمیر و بکینگ پودر، شکر و نمک را با هم مخلوط کنید
و سپس ۱/۴ لیوان روغن مایع را اضافه کنید و در آخر آب ولرم را کم کم اضافه کنید تا خمیر نرمی بدست بیاورید و به دست نچسبد.
خمیر را یک ساعت استراحت داده و سپس چانه بگیرید و دوباره به چانه ها استراحت دهید.
در نهایت چانه ها را باز کرده و در روغن داغ سرخ کنید و روی آن ها مهیاوه بریزید.
خود مهیاوه چگونه تهیه می شود؟
این ترکیب مقوی از دو روش ماهی و یا پورد ماهی بدست می آید.
پودر ماهی:
ماهی های مذکور را در روی شن و ماسه کنار دریا خشک میکنند و اگر بخواهند از پودر آن استفاده کنند،
پس از اینکه خوب خشک شد ماهی ها را کاملاٌ کوبیده و بعد، الک می کنند و شن و ماسه را از آن جدا می سازند
و بعد پودر ماهی را با زردچوبه، فلفل، راز (دانه باریک و سیاه رنگ)، گشنیز و خردل مخلوط ساخته، دوباره می کوبند
و در آب و نمک می ریزند و در شیشه یا خمره مخصوص ریخته و در آن را می بندند
و بعد ظرف را به مدت ۲۰ تا ۳۰ روز در آفتاب قرار می دهند، مایعی که به این ترتیب فراهم می شود،
نسبتاٌ روان و با بوی زننده میباشد. مهیاوه را روی نان مالیده و می خورند.
ماهی:
در این روش ابتدا مقداری ماهی خشک موتو یا حشینه را شسته و سر آن را جدا کرده و در حلب یا خمره می اندازند
و در حدود دو کیلو نمک به آن می افزایند و در آفتاب می گذارند و هر روز با چوب مخصوصی، آن را بهم می زنند
و به وسیله آبکش صاف کرده آب آن را در ظرفی دیگر جدا ساخته و تفاله آن را به دور می ریزند.
سپس مقداری خردل بو داده و پوست نارنج کوبیده را روی مایع می ریزند، سپس همه را داخل خمره کرده
در آن را بسته مجدداٌ در آفتاب میگذارند و چند روز صبر می کنند و بعد به سراغ آن می روند.