درمان‌های بدون جراحی تنگی کانال نخاعی کدامند؟

تنگی کانال نخاعی عارضۀ شایعی است که باعث تحت فشار قرار گرفتن عصب‌ها و در نتیجه بروز علائمی مانند درد، بی‌حسی و ضعف می‌شود. اگرچه جراحی، گاهی برای موارد شدید تنگی کانال نخاعی لازم است، درمان‌های غیرجراحی غالباً خط اول درمان برای مدیریت تنگی کانال نخاعی هستند. درمان‌های غیرجراحی با هدف تسکین درد، بهبود عملکرد و ارتقاء کیفیت کلی زندگی بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی انجام می‌شوند. درمان‌های غیرجراحی تنگی کانال نخاعی را در این مقاله برای‌تان توضیح می‌دهیم. تمرکز این مقاله بر روی اقدامات محافظه‌کارانه‌ای است که برای رفع علائم مؤثراند و به بیماران کمک می‌کنند تا توانایی حرکتی‌شان را بدون تن دادن به تیغ تیز جراحی بازیابند.

مزایای روش‌های غیرجراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی

درمان‌های بدون جراحی تنگی کانال نخاعی مزایای متعددی نسبت به مداخله‌های جراحی دارند. مهم‌ترین مزایای درمان‌های غیرجراحی به شرح زیر است:

• رویکرد غیرتهاجمی: درمان غیرجراحی مستلزم ایجاد برش یا عمل‌های تهاجمی نیست؛ در نتیجه احتمال بروز خطرهای مربوط به جراحی مانند عفونت، خونریزی و عوارض بیهوشی کمتر می‌شود. با این توصیف درمان‌های غیرجراحی عموماً برای بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاع ایمن‌تر و کم‌تهاجمی‌تراند.

• مدیریت محافظه‌کارانه: درمان‌های غیرجراحی بر مدیریت محافظه‌کارانه متمرکزاند و این امکان را برای بیماران فراهم می‌سازند تا روش‌های کم‌تهاجمی‌تر را پیش از بررسی مداخله‌های جراحی امتحان کنند. این رویکرد به‌ویژه برای افرادی مفید است که ترجیح می‌دهند جراحی نکنند یا به بیماری‌هایی زمینه‌ای مبتلا هستند که باعث می‌شود متقاضی خوبی برای جراحی نباشند.

• کوتاه شدن دوران نقاهت: دوران نقاهت روش‌های غیرجراحی معمولاً کوتاه‌تر از جراحی است. بیماران غالباً می‌توانند کارهای روزمره و برنامۀ عادی‌شان را اندکی پس از انجام درمان غیرجراحی از سر بگیرند. با این توصیف بیماران سریع‌تر می‌توانند به محل کارشان برگردند و تفریحات و دیگر وظایف روزمره را دوباره انجام بدهند.

• وارد شدن حداقل آسیب به بافت: درمان‌های غیرجراحی نیازی به دستکاری یا برداشتن بافت ندارند، در نتیجه آسیب کمتری به ساختارهای اطراف وارد می‌شود. به این ترتیب ناراحتی بیماران پس از درمان کمتر می‌شود، حداقل جای زخم باقی می‌ماند و بیماران سریع‌تر بهبود می‌یابند.

• مقرون‌ به‌ صرفه بودن: درمان‌های غیرجراحی عموماً مقرون ‌به‌ صرفه‌تر از جراحی‌اند. درمان بدون جراحی به جلسه‌های ویزیت کمتر، آزمایش‌های تشخیصی کمتر و بستری کوتاه‌تر نیاز دارد. در نتیجه روش‌های غیرجراحی دسترس‌پذیرتراند و بیشتر در استطاعت افرادی هستند که در مضیقۀ مالی‌اند یا پوشش درمانی محدود دارند.

• مدیریت بلندمدت علائم: درمان‌های غیرجراحی تنگی کانال نخاعی غالباً بر مدیریت بلندمدت علائم متمرکزاند و درمان قطعی بیماری نیستند. اگرچه جراحی در بعضی موارد ضرورت می‌یابد، روش‌های غیرجراحی برای تسکین درد، بهبود عملکرد و ارتقا کیفیت کلی زندگی بیماران دچار تنگی کانال نخاعی مؤثراند.

• رویکرد ترکیبی: درمان‌های غیرجراحی غالباً رویکردی میان‌رشته‌ای را به کار می‌برند که شامل ترکیبی از فیزیوتراپی، ورزش‌درمانی، درمان دارویی و تغییر سبک زندگی می‌شود. این رویکرد جامع به جنبه‌های مختلف تنگی کانال نخاعی، مانند تسکین درد، تقویت عضله، افزایش انعطاف‌پذیری و اصلاح حالت اندامی می‌پردازد. این رویکرد کل‌نگر زمینه‌ساز دستیابی به نتایج بهتر می‌شود و مدیریت جامع‌تر عارضه را ممکن می‌سازد.

درمان‌های بدون جراحی تنگی کانال نخاعی کدام‌اند؟

روش‌های غیرجراحی مورداستفاده برای درمان تنگی کانال نخاعی را در این بخش معرفی می‌کنیم:

فیزیوتراپی و ورزش

فیزیوتراپی اساس درمان غیرجراحی تنگی کانال نخاعی است. متخصص فیزیوتراپی وضعیت‌تان را بررسی می‌کند و برنامۀ ورزش‌درمانی شخصی‌سازی‌شده‌ای را برای رفع نیازهای خاص‌تان تهیه می‌کند. حرکات ورزشی فیزیوتراپی معمولاً بر تقویت عضله‌های نگه‌دارندۀ ستون فقرات، افزایش انعطاف‌پذیری و اصلاح حالت اندامی متمرکزاند. ورزش‌های قدرتی شامل حرکاتی مانند تمرین‌های مقاومتی ملایم، استفاده از کش مقاومتی یا ورزش با وزن بدن می‌شود. تمرین‌های انعطاف‌پذیری با هدف افزایش دامنۀ حرکتی ستون فقرات و عضلات اطراف انجام می‌شوند و غالباً شامل نرمش‌های کششی می‌شوند. حرکات اصلاح حالت اندامی، هم‌ترازی را بهبود و استرس و فشار وارد بر ستون فقرات را کاهش می‌دهند. به‌علاوه متخصصان فیزیوتراپی تکنیک‌هایی مانند درمان دستی را نیز به کار می‌برند؛ متخصصان در درمان دستی از دست‌های‌شان برای متحرک‌سازی و دستکاری ناحیۀ درگیر استفاده می‌کنند. تراکشن و تحریک الکتریکی نیز از جمله روش‌های فیزیوتراپی برای تسکین درد، کاهش التهاب و افزایش توانایی حرکتی هستند.

درمان دارویی

پزشکان غالباً برای مدیریت درد و التهاب ناشی از تنگی کانال نخاعی دارو تجویز می‌کنند. داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا آسپرین عموماً برای کاهش درد و التهاب مصرف می‌شوند. این داروها به رفع علائم کمک می‌کنند، اما با توجه به احتمال بروز عوارض جانبی در بلندمدت باید تحت‌نظر پزشک مصرف شوند. داروهای شل‌کنندۀ عضله نیز برای رفع گرفتگی و اسپاسم عضلانی دامن‌زننده به درد و ناراحتی تجویز می‌شوند. پزشکان داروهای مسکن دردهای عصبی مانند گاباپنتین یا پرگابالین را برای بیماران دچار درد نوروپاتی ناشی از تحریک یا آسیب عصبی تجویز می‌کنند.

تزریق استروئید در فضای اپیدورال

پزشکان داروهای کورتیکواستروئیدی را برای درمان تزریق استروئید در فضای اپیدورال، مستقیماً در فضای دور عصب‌های نخاعی در ناحیۀ درگیر تزریق می‌کنند. تزریق اپیدورال برای کاهش درد و التهاب و افزایش توانایی حرکتی مفید است. کورتیکواستروئیدها با کاهش ورم و سرکوب واکنش ایمنی به برداشته شدن فشار از روی عصب‌ها کمک می‌کنند. اگرچه اثرات تزریق استروئید در فضای اپیدورال موقتی است، این تزریق‌ها درد را در حد قابل‌توجهی کاهش می‌دهند. در نتیجه بیمار می‌تواند درمان فیزیوتراپی و دیگر اقدامات توان‌بخشی را انجام بدهد.

وسایل کمکی

وسایل کمکی برای حمایت از بیمار مفیداند و با برداشتن فشار از روی ستون فقرات به مدیریت علائم تنگی کانال نخاعی کمک می‌کنند. بستن بریس یا کمربند طبی غالباً برای پایدارسازی و کاهش تنش و کشش وارد بر ناحیۀ درگیر توصیه می‌شود. استفاده از این وسایل برای حفظ هم‌ترازی مناسب ستون فقرات، حفظ انحناهای طبیعی و کاهش حرکات اضافی سودمند است. عصا یا واکر برای بهبود تعادل و حمایت بیشتر از بیمارانی به کار برده می‌شود که برای راه رفتن یا ایستادن طولانی‌مدت مشکل دارند.

گرما و سرما درمانی

گرما و سرما درمانی روش‌های رایجی برای مدیریت درد و التهاب ناشی از تنگی کانال نخاعی هستند. گرما درمانی از طریق استفاده از کمپرس گرم، پد حرارتی، گرفتن دوش آب گرم یا دراز کشیدن در وان آب داغ با هدف افزایش گردش خون و شل کردن عضلات انجام می‌شود. گرما درمانی درد و خشکی را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر سرما درمانی مستلزم استفاده از کیسۀ یخ، کمپرس سرد یا به کار بردن دستگاه‌های سرما درمانی برای بی‌حس کردن موضع درگیر و کاهش التهاب است. سرما درمانی و گرما درمانی متناوب برای برخی بیماران مفید است، چون ضمن کاهش التهاب، گردش خون را نیز بهبود می‌دهد.

تغییر سبک زندگی

تغییر سبک زندگی نقش مهمی در مدیریت علائم و بهبود سلامت کلی نخاع و ستون فقرات دارد. حفظ وزن در حد سالم ضروری است، چرا که اضافه وزن فشار مضاعفی را به ستون فقرات وارد می‌کند. انجام دادن منظم ورزش‌های کم‌برخوردی مانند شنا، دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی برای افزایش انعطاف‌پذیری، تقویت عضلات نگه‌دارنده و بهبود سلامت کلی ستون فقرات توصیه می‌شود. رعایت حالت اندامی صحیح، پرهیز از نشستن یا ایستادن طولانی‌مدت و استفاده از وسایل حمایتی ارگونومیک، مانند کوسن یا رول کمر، از طریق کاهش دادن فشار وارد بر ستون فقرات به تسکین علائم کمک می‌کنند. به‌علاوه ترک سیگار و داشتن تغذیۀ سالم و مغذی سلامت کلی ستون فقرات را بهبود می‌بخشد و التهاب را کمتر می‌کند.

تکنیک‌های مدیریت درد

تکنیک‌های مختلف مدیریت درد را می‌توان در کنار دیگر درمان‌های غیرجراحی به کار برد. تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS) تکنیکی است که در آن جریان برق با ولتاژ پایین با گذاشتن چند الکترود روی پوست به ناحیۀ درگیر اعمال می‌شود. جریان برق عصب‌ها را تحریک و سیگنال‌های درد را مختل می‌کند که به نوبۀ خود تسکین درد موقتی را به ارمغان می‌آورد. در اولتراسوند تراپی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید حرارت عمقی در بافت‌ها، بهبود جریان خون و تسکین درد بهره گرفته می‌شود. طب سوزنی که یکی از روش‌های طب سنتی چینی است، از طریق فرو کردن سوزن‌هایی ظریف در نقاط خاصی از بدن انجام می‌شود. هدف از طب سوزنی تسکین درد و بهبود رفاه و سلامتی کلی است. از این تکنیک‌های مدیریت درد می‌توان به عنوان درمان‌های مکمل برای تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران دچار تنگی کانال نخاعی استفاده کرد.

منبع: مقاله درمان تنگی کانال نخاعی