توسل به حضرت سیدالشهدا(ع)
توسل به حضرت سیدالشهدا(ع)
امیدواریم از خواندن این مطلب، (( توسل به حضرت سیدالشهدا(ع) )) لذت ببرید و برایتان مفید باشد،از همراهی شماسپاسگذاریم.
در میان اهل بیت وجود نازنین اباعبدالله الحسین(علیه السلام) جایگاه ویژه ای دارد و نسبت به ایشان تعبیر «کشتی نجات» آمده است به طور مثال پیامبر اکرم(ص) در فضیلت حضرت حسین(ع) فرمودند:
« مقام حسین بن على (ع) در آسمان بالاتر از [مقام] او در زمین است، و در طرف راست عرش الهى درباره او چنین نوشته شده است: چراغ هدایت و کشتى نجات، امام استوار، مایه عزّت و افتخار و [دریاى] علم و گنجینه است».
بهترین ذکر برای توسل به سید الشهدا (ع)
از محضر امام صادق (علیه السلام) سوال شد:
فدایت شوم بسیار می شود که یادی از امام حسین (علیه السلام) می کنم در آن هنگام چه بگویم ؟
حضرت فرمودند: سه مرتبه بگویید : صلی الله علیک یا ابا عبد الله….
که سلام به آن حضرت از دور و نزدیک به او می رسد .
توسل علما به سیدالشهدا(ع)
راز آن پارچه سبز
فرزند فیلسوف بزرگ معاصر، علامه محمد تقی جعفری رحمت الله علیهمی گوید: «پدرم سه ساعت پیش از رحلت، با اشاره از من چیزی درخواست می کرد، ولی من متوجه درخواست او نمی شدم. سرانجام پس از حدود ۲ ساعت، منظور پدر را فهمیدم. ایشان پلاکی داشت که نام خدا و امامان روی آن حک شده بود و دور آن پارچه سبزی پیچیده شده بود. این پارچه را یکی از دوستانش از کربلا آورده بود.
منظور پدر همان پارچه سبز بود. من به سرعت به محلی که آن پارچه سبز بود رفتم. زمان رفت و برگشت من یک ساعت به طول انجامید. همین که وارد بیمارستان شدم، پرستار خبر رحلت پدر را داد. پارچه سفید روی استاد را کنار زدم و در حالی که به شدت متأثر بودم و می گریستم و خود را به خاطر دیر رسیدن سرزنش می کردم، پارچه سبز را روی صورت استاد گذاشتم. دیدم ایشان چشم هایش را باز کرد و لبخند زد و سپس آنها را بست».
کرامت علمی
مرحوم آیت اللّه سیدعلی طباطبایی، از دانشمندان بزرگ شیعه، هنگام نوشتن کتاب ریاض المسائل برای نگارش احکام قبله با مشکل روبه رو شد؛ زیرا با علم هیئت و نجوم آشنایی نداشت. ایشان از یک استاد علم هیئت خواست برخی از مسائل آن علم را که با مبحث قبله ارتباط داشت به او بیاموزد. آن شخص نیز بدون در نظر گرفتن شأن و احترام آن عالم بزرگ، همراه با غرور و منّت درخواست ایشان را پذیرفت.
آن عالم شریف از برخورد متکبّرانه وی دلگیر شد و شب را تا صبح در حرم امام حسین علیه السلام به عبادت و راز و نیاز گذراند و از خدا خواست تا به برکت وجود حضرت سیدالشهدا مطالب ضروری علم هیئت را به او افاضه کند. چنین نیز شد و ایشان بدون آنکه علم هیئت را نزد کسی بیاموزد، مباحث قبله را بدون مشکل نوشت.
توجه خاص به امام حسین (ع)
ایشان سفارش می‌کردند که در عزاداری‌ها ادب رعایت شود. برخی اشعار را نمی‌پسندید و از شنیدن برخی اشعار خشنود می‌شد. خوشش نمی‌آمد که هر تعبیری در این مجالس بیان شود. در مجالس عزا بیشتر در پی این بود که ذکری از اهل‌بیت به میان آید و حالت حزنی ایجاد شود. یکی از مواردی که در مجالس عزا مورد عنایت آقا بود و بر آن اصرار داشت، این بود که آخر مجلس به ذکر مصائب سیدالشهدا ختم شود؛ هرچند مجلس امام دیگری باشد. ایشان تأکید می‌کرد امام حسین علیه‌السلام این‌قدر بزرگ است که همه امامان و پیامبران به ایشان متوسل می‌شدند. دیگران را نباید با ایشان مقایسه کرد.
