تل زینبیه چیست و کجاست؟
تل زینبیه چیست و کجاست؟
امیدواریم از خواندن این مطلب، ((تل زینبیه چیست و کجاست؟)) لذت ببرید و برایتان مفید باشد،از همراهی شماسپاسگذاریم.
تَلّ زَینبیّه مکانی مُشرف به قتلگاه امام حسین (ع) است. در واقعه کربلا،حضرت زینب (س) از بالای آن، حال برادرش حسین بن علی (ع) را به هنگام جنگ نظاره می‌کرد. این مکان، در غرب حرم امام حسین(ع) قرار دارد و زیارتگاه شیعیان است.
تَلِّ زینبیه
این مقام که بر روی یک بلندی به نام «تَلِّ زینبیه» قرار گرفته، در سمت جنوب غربی صحن امام حسین (ع) و نزدیک یکی از درهای حرم مطهّر، به نام «باب الزّینبیه» است و فاصلۀ آن تا صحن شریف حسینی ١۵٠ قدم (حدود ٣٢ متر) است. گفته می شود که این تَلّ در روز عاشورا، مُشرف بر قتلگاه شهیدان بوده و عقیلۀ بنی هاشم زینب کبری (س) از فراز این بلندی، از حال برادرش امام حسین (ع) مطّلع می شده و بر وضعیت جنگ و حوادث آن اشراف می یافت؛ به همین سبب، این زیارتگاه تبرّکاً به همین نام، یعنی «تََلّ» نامیده شد.
مرحوم شیخ محمّد سَماوی در شعری به زبان عربی از این مزار یاد کرده که ترجمۀ دو بیتش چنین است:
و آن، ج‍ایی است بلند در یک بلندی که بر قتلگاه، مُش—رف بوده است؛ گفته می شود که زینبِ عقیله، بدان جا آمده، نگرانِ نوادۀ پیامبر بوده یا بدان پناه جست.
اگر بخواهیم بصورت کلی تل زینبیه را معرفی کنیم باید گفت که در اصل مابین قتلگاه و خیمه گاه کاروان امام حسین (ع) قرار داشته است که امام حسین (ع) در قتلگاه به شهادت می رسد.
همچنین هاشم رضوی در کتاب «راهیان کربلا» می گوید:
پس از آن که خیمه گاه را زیارت کردیم، با تلّ زینبیه مواجه شدیم و این تلّ، یک بلندی است که جناب زینب کبری (ع) بر آن می ایستاد و حوادث روز عاشورا را نظاره می کرد.
این مقام عبارت است از پنجره ای کوچک و از جنس بُرُنزِ زرد که بر دیوار خانه ای نصب شده است و از سال ١٣٠٠ هجری قمری در ملکیت مرحوم سید عبدالرّضا آل طعمه بوده است. بر فراز این پنجره، ابیاتی به زبان فارسی بر روی کاشی نقش بسته و بالای آن، سنگ های کاشی بسیار زیبایی است که بر آنها، نقش و نگارهایی با آب طلا نقش گردیده و سپس واقعۀ عاشورا به تصویر کشیده شده
است. این نماد در دهۀ سوم قرن پیش، ساخته شده و گفته می شود که خطیبِ مرحوم، شیخ محمّد واعظ یزدی متوفّای سال ١٣٣٧ قمری نیز متصدّی ساخت این مقام بوده است.
پنجرۀ تلّ در سال ١٣٣٩ قمری توسّط مرحوم عبدالحسین جعفر تعویض و نوسازی شده است. کاشی کاری آن نیز به دست مرحوم حاج رضا کاشی کار و پس از او، فرزندش عبدالمجید کاشی کار انجام گرفته است.
این مقام برای بار دوم در سال ١٣٩٩ قمری با تلاش مرحوم حاج عبّاس حاج علی وکیل بازسازی شد. مرحوم حاج عبّاس، خانۀ مذکور را از مالکش خرید و ساختمان مقام را تبدیل به بنایی چشم گیر به مساحت هشت متر در هشت مترکرد.
سومین و آخرین بازسازی مقام نیز در رجب سال ١۴٢٠ قمری به پایان رسید. این بازسازی به دست سید ناصر سید راضی شُبّر و با نظارت مهندس عبدالمنعم عبدالأمیر کربلائی انجام گرفت. در آخرین نوبت بازسازی، گرداگرد مقام، دیوار کوتاهی مزین به کاشی کربلایی نگارین و دارای کتیبه ساخته شد و بر روی آن نرده هایی فلزّی نصب گردید و بدین ترتیب بر مساحت مقام افزوده شد؛ به گونه ای که اکنون مساحت ورودی مقام به اضافۀ رواق و کفشداری جمعاً٧٠ متر مربّع و مساحت کلّی آن ١۵٠ متر مربّع است.
ورودی این زیارتگاه دری چوبی است که به شکلی بدیع بر روی آن کار شده و اطراف چهارچوب آن، آجرنماست و بالای آن نیز کتیبه ای حاوی آیاتی از قرآن به خطّ ثلث نصب شده است.
بر بالای این مقام، یک گنبد فیروزه ای منتظم و مستحکم قرار گرفته که پوششی سنگی دارد و دیواره های آن با کاشی کربلایی مزین شده است. بر بالای جانب راست آن نیز کتیبه ای است که در آن، آیاتی از قرآن بر کاشی نقش بسته است. این مقام، زیرزمینی دارد که در نخستین بازسازی ایجاد شده و در بازسازی دوم توسعه یافته است. درِ پشتی این زیرزمین به اتاقی منتهی می گردد که از آن برای نگه داری فرش ها، چراغ ها، هدایا و نذورات زائران استفاده می شود.
