آیا استرس بر قند خون شما تأثیر می گذارد؟

تاثیر استرس بر دیابت

همه ما آن احساس وحشتناک استرس را می دانیم – افزایش ضربان قلب، دست های لطیف، مغز مبهم و تلاش برای نفس عمیق کشیدن. استرس بر بسیاری از عملکرد بدن تأثیر می گذارد و این شامل تنظیم قند خون می شود.

بدن ما برای ایجاد انرژی و زنده ماندن به قند نیاز دارد . قند خون یا گلوکز خون از غذاهایی که می خوریم، عمدتاً کربوهیدرات هایی مانند نان و میوه به دست می آید. گلوکز وارد جریان خون می‌شود و انسولین توسط پانکراس آزاد می‌شود تا سلول‌ها را باز کند و اجازه ورود آن را بدهد، جایی که برای سوخت استفاده می‌شود. اگر بدن انسولین بسیار کمی تولید کند (مانند افراد مبتلا به دیابت نوع ۱)، یا آنطور که باید به انسولین پاسخ ندهد (در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲)، گلوکز نمی تواند به داخل سلول ها حرکت کند و در نتیجه تجمع ناخواسته گلوکز در جریان خون با گذشت زمان، قند خون بالا می تواند فرد را در معرض خطر بیماری قلبی، حمله قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی، آسیب عصبی و بیماری چشم قرار دهد.

هر کسی ممکن است قند خون بالا و اثرات ناخواسته آن را تجربه کند. علاوه بر دیابت، عوامل دیگری مانند استرس می تواند باعث نوسانات سطح قند خون شود که برای بدن یا مغز مفید نیست. اما با یک رژیم غذایی سالم، ورزش، و گاهی اوقات داروها، می‌توانید به مسیر خود بازگردید.

رابطه استرس با دیابت چیست؟

به نظر می رسد مدیریت استرس برای خون شما مفید است. به گفته انجمن دیابت آمریکا، استرس و احساسات شدید می تواند باعث افزایش قند خون و سقوط آن شود. هنگامی که ما استرس را تجربه می کنیم، هورمون های کورتیزول و آدرنالین تولید می شوند و کبد را شروع می کنند تا گلوکز اضافی را برای انفجار انرژی (از طریق Diabetes Strong) آزاد کند. در حالی که این برای انجام کاری مانند مبارزه با خرس یا دویدن برای زندگی ما مهم است، وقتی این گلوکز در جریان خون جمع می‌شود، می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند، به‌ویژه برای کسانی که به انسولین مقاوم هستند.

دکتر راجر مک اینتایر، استاد روانپزشکی و فارماکولوژی در دانشگاه تورنتو در کانادا، به Everyday Health گفت: «زمانی که کورتیزول به طور مزمن افزایش یابد، حتی در افرادی که دیابت ندارند، علیه کنترل گلوکز عمل می کند. به عنوان مثال، استرس مزمن، ناشی از زندگی در شرایط نامشخص کووید-۱۹، می‌تواند باعث شود که ما روال سلامتی خود را از دست بدهیم، مانند ورزش کافی و درست غذا خوردن. دکتر مک اینتایر گفت: «استرس طولانی مدت نه تنها باعث افزایش مزمن قند خون می شود، بلکه می تواند بر نحوه مراقبت از خود تأثیر بگذارد. تلاش برای کاهش استرس‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت می‌تواند به بهبود سلامت کلی شما کمک کند، مانند انتخاب مسیر کمتر شلوغ به سمت محل کار، تمرکز بر نفس‌هایتان، منظم ماندن، ورزش کردن، و جستجوی حمایت در صورت لزوم.

ارتباط بین استرس و افزایش وزن

بیشتر مردم در مورد «دانشجوی سال اول ۱۵» می‌دانند، وزن دانشجویان سال اول بعد از خروج از خانه برای اولین بار افزایش می‌یابد. این معمولاً برای دانش‌آموزان انتخاب می‌شود که وعده‌های غذایی خود را بدون نظارت والدین انتخاب کنند. اگرچه این ممکن است برای کسانی که غذاهای ناسالم را به وعده‌های غذایی متعادل انتخاب می‌کنند صادق باشد، اما در مورد دانش‌آموزانی که سالم غذا می‌خورند و همچنان وزن اضافه می‌کنند چطور؟ یا وزنی که به نظر می رسد برخی افراد هنگام از دست دادن شغل خود، نقل مکان به یک منطقه جدید یا عبور از یک بحران در مقیاس ملی (یا جهانی) به دست می آورند؟

به نظر می رسد که وزن به دست آمده در زمان پرتلاطم ممکن است بیش از هر چیز دیگری با استرس مزمن ارتباط داشته باشد. استرس باعث می شود بدن ما هورمونی به نام کورتیزول ترشح کند. در حالی که کورتیزول زمانی مفید است که در موقعیت‌های استرس زا هستیم، عوارض جانبی وحشتناکی بر افرادی دارد که دائماً تحت استرس هستند .

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ در استرالیا نشان داد که کورتیزول یک محرک اشتها است، به همین دلیل است که استرس بیشتر افراد را در مقابل غذاهای راحتی مورد علاقه خود قرار می دهد. بدتر از همه، مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ در مجله Biological Psychiatry منتشر شد، نشان داد که کالری‌های مصرف‌شده در زمان‌هایی که سطح کورتیزول بالا است، بیشتر به‌عنوان چربی در ناحیه میانی بدن فرد ذخیره می‌شوند.