*این مطلب در مرداد ماه ۱۴۰۲ بروزرسانی شده است.

توسل چیست و چطور میتوان به امام حسین (ع) متوسل شد ؟ در توسل باید توجه داشته باشیم که اگر کسى اسباب و واسطه هاى فیض را، فاعل مستقل از اراده و قدرت خدا بداند و یا معتقد به مبدأ مؤثرى در عالم هستى باشد که خدا آن را سبب و واسطه فیض قرار نداده، دچار شرک گشته است. بنابراین توسّل و حاجت خواستن از اولیاى الهى، تمسّک به رابطه هاى فیض الهى و اسبابى است که فاعل بودن آنان وابسته به قدرت و اراده خداوند است.

در نتیجه این حاجت خواستن، شرک در ربوبیت نخواهد بود؛ همچنان که تمسّک به سایر اسباب (مثل پزشک و دارو)، شرک در ربوبیت نیست. از سوى دیگر، چون کسى آنان را «خدا» و «اللَّه» نمى داند؛ بلکه تمام افتخار اولیاى الهى این است که بنده و مخلوق او هستند، شرک در الوهیت (شرک در ذات) هم نیست.

توسل به امام حسین علیه السلام یعنی :

– واسطه قرار دادن حضرتش را میان خودمان و خداوند است و بهترین و حقیقی ترین نوع توسل واسطه قرار دادن سنت و سیره عملی ایشان به منظور رسیدن به قرب الهی است.
– توسل روح تشیع است.
– شیعه یعنی پیروی از اهل بیت علیهم السلام و پیروی ارزنده ترین نوع توسل است.
-باید بکوشیم آنان را وسیله و الگوی خود در زندگی قرار دهیم و از کلام و رفتار آنان درس زندگی بگیریم و پیرو راستین آنان باشیم.
– در مورد معنای عرفی توسل برای رسیدن به خواسته ها هم می توان با:« هدیه دادن صلوات به روح ایشان» و یا« خواندن دعای توسل» و یا «زیاراتی که مربوط به امام حسین علیه السلام است» ویا «بر پایی مجلس روضه امام حسین علیه السلام » به ایشان متوسل شد .

شفای چشم با تربت امام حسین(علیه السلام)

آیت اللّه العظمی بروجردی، از مراجع بزرگ تا پایان عمر (۸۸ سالگی)، چشمانش خوب می دید و به عینک نیاز نداشت. آن بزرگوار روزی راز این امر را چنین بیان فرمودند: «من در بروجرد چشم درد سختی داشتم که از معالجه آن نتیجه ای نگرفتم. همه پزشکان بروجرد از مداوای آن مأیوس شده بودند. روز عاشورا، دستجات سینه زنی، طبق معمول به منزل ما می آمدند.

من در حالی که هیئت عزادار را می نگریستم و اشک می ریختم و از ناحیه درد چشم نیز ناراحت بودم، گویا به دلم الهام شد که کمی از گِلی را که عزاداران به مناسبت عاشورای حسینی به سر و صورت مالیده اند، بردارم و به چشم بمالم. در همان لحظه ای که این کار را کردم احساس آرامش نمودم و به طور کلی درد چشمم، رفع شد و دیگر به عینک محتاج نشدم. بعدها در چشم خود نور و جلایی یافتم که خطوط بسیار ریز را نیز می دیدم».

طول عمر در سایه توسل

آیت اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائری، موسس حوزه علمیه قم می گوید: هنگامی که در کربلا بودم، شبی در خواب دیدم که شخصی به من گفت: «کارهایت را انجام بده، سه روز دیگر خواهی مرد» پس از بیدار شدن گفتم، البته خواب است. شاید تعبیر نداشته باشد. روز سه شنبه و چهارشنبه به درس مشغول بودم و خواب از خاطرم رفت. روز پنج شنبه به باغ مرحوم سیدجواد رفتیم. آنجا لرز شدیدی مرا گرفت.

هر چه روانداز بود روی من انداختند، ولی من در میان آتش تب می سوختم. گفتم: «زودتر مرا به منزل برسانید». به یاد خواب سه شب پیش افتادم و نشانه های مرگ را در خود دیدم. ناگهان دو نفر بر من آشکار شدند و دو طرفم نشستند و گفتند: «اَجَل این مرد رسیده است، مشغول قبض روح او شویم». در این هنگام، با توجه عمیق قلبی به امام حسین علیه السلام متوسل شدم و گفتم: «ای حسین عزیز! دستم خالی است. زاد و توشه ای برای آخرت تهیه نکرده ام». ناگهان شخصی نزد آن دو آمد و گفت: «سیدالشهدا فرمودند: شیخ عبدالکریم به ما توسل کرد و ما هم در پیشگاه خدا از او شفاعت کردیم که مرگش را به تأخیر اندازد».

ذکر توسل به امام حسین (ع) برای گرفتن حاجات و رفع غم و گرفتاری

برای جمیع حوائج و مطالب متوسل به حضرت سیدالشهداء (ع) بشوید.

۱۲۸ مرتبه این ذکر شریف را بگویید که عرفا و علمای بزرگوار ان را کیمیا و اکسیر اعظم می دانند.

بسم الله الرّحمن الرحیم

اِلهی بِحِقِّ الحُسین وَ اَخیهِ وَ جَدّهِ وَ اَبیهِ وَ اُمّهِ وَ بَنیهِ وَ شیعَته وَ موالیه وَ قَبرهِ وَ زائِریهِ وَ سُکّانِهِ وَ مُجاوِریهِ صَلِّ علی مُحَمَّدٍ وَ اَخرِجنی مِن الهَمِّ الّذی انا فیه وَ مِنَ الغَمِّ الّذی اَنَا فیهِ بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحمین

برکت قرائت زیارت عاشورا که یکی از راههای توسل به اباعبدالله (ع) است

از آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى نقل شده است: «اوقاتى که در سامرا مشغول تحصیل علوم دینى بودم، اهل سامرا به بیمارى وبا و طاعون مبتلا شدند و همه روزه عده اى مى مردند. روزى در منزل استادم، مرحوم سید محمد فشارکى، عده اى از اهل علم جمع بودند. ناگاه مرحوم آقا میرزا محمد تقى شیرازى تشریف آوردند و صحبت از بیمارى وبا شد که همه در معرض خطر هستند. مرحوم میرزا فرمود: «اگر من حکمى بکنم، آیا لازم است انجام شود یا نه؟» همه اهل مجلس پاسخ دادند: «بله». فرمود: «من حکم مى کنم که شیعیان سامرا، از امروز تا ده روز، همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح نرجس خاتون، والده ماجده حضرت حجه بن الحسن(عج)، هدیه کنند تا این بلا از آنان دور شود.»

اهل مجلس این حکم را به تمام شیعیان رساندند و همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند. از فرداى آن روز تلف شدن شیعه متوقف شد و همه روزه، تنها عده اى از سنى ها مى مردند، به طورى که، بر همه آشکار گردید. برخى از سنى ها از آشنایان شیعه خود پرسیدند: «سبب اینکه دیگر از شما، کسى تلف نمى شود، چیست: آنان گفتند: «زیارت عاشورا». آنها هم مشغول شدند و بلا از آن ها برطرف گردید».