مهدی یعنی چه؟

امیدواریم از خواندن این مطلب، ((مهدی یعنی چه؟)) لذت ببرید و برایتان مفید باشد،از همراهی شماسپاسگذاریم.

مَهدی به معنای راهنمایی‌شده به دست خدا، در اصطلاح روایات اسلامی یکی از القاب منجی اسلامی و در باورهای شیعی، لقب امام دوازدهم(ع) شیعیان است که سرانجام ظهور و زمین را از عدل و داد پر می‌کند.از آنجا که پیامبر(ص) درباره ظهور منجی به نام مهدی از خاندان خود وعده داده بود، مسلمانان از لحظه آخر عمر رسول الله (ص) و واپسین روزهای پس از رحلت پیامبر، منتظر ظهور مهدی (ع) بودند. حالا در ادامه مطلب ببینیم مهدی یعنی چه؟

حضرت مهدی(عج) دوازدهمین و آخرین جانشین رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم از سلسله امامان معصوم علیهم‌السلام و فرزند امام حسن عسکری علیه‌السلام می‌باشد که بعد از شهادت پدر بزرگوارشان، به دلایلی دارای دو غیبت صغری و غیبت کبری می‌باشد.

غیبت صغرای ایشان ۶۹ سال طول کشید و در این مدت به واسطه نواب اربعه با مردم در ارتباط بودند.

غیبت کبری از سال ۳۲۹ قمری شروع شده و تا امروز ادامه دارد و آن حضرت تا روزی که از سوی خداوند متعال اذن ظهور کسب نمایند، با شیوه‌های خاص و از پس پرده غیب به رتق و فتق امور مردم و دست‌گیری از نیازمندان می‌پردازند.

در روایات معتبر شیعه برای ظهور آن وجود پر برکت در آخر الزمان، نشانه‌ها و علائم حتمی و غیر حتمی و شرائط خاص ذکر شده که هر کدام دارای حکمت مخصوص می باشند.

هم‌چنین در منابع معتبر شیعه و سنی –با اختلافاتی در شخصی و نوعی دانستن مهدی آخر الزمان– برای وقایع بعد از ظهور نیز مطالبی ذکر شده است.
فقهاء شیعه از تطبیق آن وجود مقدس با هر فردی به شدت منع کرده و دستور به تکذیب مدعیان دروغین مهدویت داده‌اند.

معنای لغوی”مهدی”

مهدی صفت مفعولی و به معنی شخص راهنمایی شده به دست خدا است.ین کلمه از ماده «ه د ی» به معنای هدایت و راهنمایی از روی لطف و خیرخواهی است. گویا معنای «هدایت» در اینجا مقابل ضلالت است و به راهنمایی معنوی اشاره دارد.کلمه مهدی در قرآن نیامده ولی دیگر مشتقات مادی «ه د ی» مکرر در این کتاب آسمانی به کار رفته‌اند از جمله در دو آیه قرآنی این ماده بر هیئت اسم فاعل و به معنای «هدایت کننده» است به کار رفته است.

تلفّظ درست نام «مهدی» به ویژه درباره امام زمان (عج) چگونه است؟

واژه «مَهدیّ» (به فتح میم) در لغت، اسم مفعول از ریشه «هَدَی یَهدِی» به معنای هدایت شده، که در اصل، «مَهْدُوی» بوده، و با تغییری که در آن صورت گرفته «مَهدِیّ» شده است. و اسم فاعل از این ریشه «هادی» به معنای هدایت کننده است. بنابراین، واژه «مِهدیّ» (به کسر میم) که استعمال آن در میان برخی مردم رایج است صحیح نیست؛ زیرا در لغت عرب چنین وزنی برای این ریشه ثبت نشده است.

ناگفته نماند که نام «مَهدی» برای صاحب الزمان (عج)، با توجّه به روایات و مقام امامت آن حضرت، به معنای اسم فاعل، یعنی، «هدایت کننده» مردم نیز می آید؛ مانند این که از امام باقر (ع) سؤال شد که آیا شما مَهدى هستید؟ آن حضرت فرمود: همه ما [اهل بیت] به سوى خدا هدایت مى‏کنیم.

به هر حال (چه اسم فاعل باشد و چه اسم مفعول)، تلفّظ صحیح، «مَهدی» (به فتح میم) است.

مهدی به چه معناست؟

از میان همه القاب آن حضرت، مشهور‌ترین آن‌ها «مهدیّ» است.

القاب شناخته‌شده دوازدهمین ولیّ بزرگوار الهی که در روایات به آن ها نیز اشاراتی رفته عبارت است از:

«مهدیّ»، «مهدیّ هذه الامّۀ»، «قائم»، «منتظَر»، «حجّت‌الله»، «حجّت‌الله فی ارضه»، «خلف صالح»، «ابا صالح»، «منصور»، «بقیه‌الله»، «بقیته (الله)»، «صاحب الزّمان»، «صاحب الأمر»، «صاحب هذا الأمر». اما از میان همه القاب آن حضرت، مشهور‌ترین آن‌ها «مهدیّ» است. از این رو در این فراز قدری به توضیح آن لقب مبارک خواهیم پرداخت.

واژه «مهدیّ» لفظی عربی است که خود دارای معنا و مفهومی گویا می باشد. واژه‌نویسان و لغت‌شناسان اهل سنّت در ذیل کلمه « مهدیّ» چنین آورده‌اند: «مهدیّ»، به معنای هدایت‌شده، کسی که خداوند او را به حقّ دعوت کرده است.« مهدیّ» گاه در نام اشخاص به کار رفته، تا آنجا که به طور غالب،‌ اسم (عَلَم) و شناخته شده آن‌ها شده است، و نبیّ‌اکرم صلی الله علیه و آله به همین نام «مهدیّ» بشارت داده‌اند که در آخرالزّمان خواهد آمد.

همچنین محدّث و ادیب معروف، مجدالدّین ابن اثیر شافعی (۶۰۶ ق) در کتاب «نهایه»، و مرتضی زبیدی حنفی (۱۲۰۵ ق) در کتاب «تاج العروس» همین نکته را آورده‌اند؛ با این تفاوت که زبیدی در آخر بیان خود از خداوند متعال این گونه درخواست کرده که «وَ جَعَلناَ اللهُ مِنْ اَنصارِهِ» ؛ و بار خدایا! ما را از یاران او قرار ده!